woensdag 5 juli 2017

"Het smaakte goed"

 Wat mij heel erg opvalt in het bedrijf waar ik nu werk is als ik bij het afrekenen vraag "wat vond u ervan?" of "is het allemaal naar wens geweest?" dat de gasten antwoorden "Ja, het was lekker" of "Ja, het smaakte goed".
Ik heb daar al een paar keer over nagedacht wat ze daar precies mee bedoelen of dat het onbewust zo wordt geantwoord. Ik krijg het gevoel dat de gasten komen voor het eten en niet voor de bediening, ik snap dat ze komen omdat het eten lekker is en ik denk dat ze niet in de gaten hebben dat de bediening ook erg belangrijk is en ook het totaal plaatje maakt.
Je wilt dat tevreden gasten terug komen, je doet je best om het de gast naar wens te maken, de koks in de keuken doen dat, maar de bediening doet dat ook.
Het is belangrijk dat je als bedienend personeel je gasten aan kijkt, bij binnenkomst moet je direct proberen oogcontact te maken. Zeg je gasten altijd vriendelijk goedendag, ook al is het druk, ze weten dan in ieder geval dat je ze hebt gezien. Ik dat geval kun je ook zeggen, dat je zo snel mogelijk bij hun komt. Help je gasten zo snel mogelijk, het klinkt heel vanzelf sprekend, maar stel prioriteiten, weet wat je eerst moet doen en wat nog wel even iets langer kan/mag duren. Door altijd vriendelijk en beleeft te zijn krijgen de gasten ook een welkomer gevoel, alleen al met een glimlach rondlopen doet wonderen. Gasten vinden het altijd leuk als je een praatje met ze maakt. Zo heb ik een keer een vaste gast gevraag of alles goed ging en toen kreeg ik ongeveer zijn hele levensverhaal te horen. Dat was niet helemaal mijn bedoeling, want zo was ik weer een half uur kwijt, maar hij kon het wel heel erg waarderen dat ik zo meelevend en geinterreseerd was.

Drank- en Horecawet

De Drank- en Horecawet is een wet om de verkoop van alcohol op en verantwoorde manier te laten gebeuren. In deze blog wil ik mij met name richten op het horeca gedeelte. Sinds 1 januari 2014 is de minimumleeftijd van 16+ naar 18+ gegaan. Sinds toen is het voor jongeren onder de 18 ook strafbaar als ze openbaar alcoholhoudende dranken bij zich hebben.
De horeca is voor het verkopen van alcohol een vergunning nodig. Een vergunning kun je bij de gemeente aanvragen. Om alcohol te mogen verkopen in een horecagelegenheid moet er iemand aanwezig zijn die het diploma Sociale Hygiene heeft. In deze cursus leer je bepaalde dingen over alcohol en hoe je verantwoord alcohol schenkt. Als je een feest organiseert moet je ook een vergunning aanvragen en is het van belang dan er iemand achter de bar staat die de cursus IVA heeft gevolgd. Dit is net zo'n soort cursus als Sociale Hygiene, maar dan minder zwaar.

Bij mij in de omgeving is het erg makkelijk om onder de 18 jaar aan alcohol te komen in kroegen en op feesten. Er worden bandjes gebruikt op feesten met 18+ er op, maar toch kunnen jongeren onder de 18 vaak wel alcoholhoudende dranken halen op feesten. In de kroegen als ik op stap ben wordt er eigenlijk nooit gevraagd naar een Identiteits kaart. Terwijl de boete heel erg hoog ligt op het verkopen van alcohol onder de 18 jaar.

Afgelopen weekend hebben wij dorpsfeest gehad, ook daar stonden achter de bar vrijwilligers, leden van de feestcommissie, maar ook vrijwilligers uit het dorp, bij de ingang kreeg je een bandje als je 18 plus was. Van iedereen uit het dorp weet je wel of ze 18 zijn of niet dus dan hoef je eigenlijk al geen Id-kaart meer te vragen, maar toch ben je officieel verplicht om hem altijd te vragen, zelfs bij een vaste bar gast. De gene die geen 18 waren mochten geen bier of andere alcoholhoudende dranken halen, maar ik mocht het wel ophalen, terwijl als zij naast mij stonden. Zo werkt het natuurlijk ook niet helemaal, maar ik denk dat de leden van de feestcommissie en de vrijwilligers daar niet genoeg van op de hoogte waren. Zo heeft mijn moeder op zaterdag avond achter de bar gestaan en werd op de helft van de avond tegen haar gezegd dat ze wel moest letten op de gele bandjes, terwijl niemand haar dat verteld had.

Werken in de horeca fysiek zwaar

 De horeca is een zwaar beroep, het ligt er natuurlijk aan wat je zwaar vindt, maar ik heb meegemaakt dat het fysiek een zwaar beroep is. In de horeca werken veel jongeren, de ouderen waar ik samen mee heb gewerkt, hadden vaak wel ergens last van, rug, knieen of iets dergelijks.
Het ligt er natuurlijk een beetje aan in wat voor soort horeca je werkt, maar in de bedrijven waar ik heb gewerkt vond ik het zwaar, dat is lastig als je iets heel erg leuk vindt, want dan wil je gewoon door gaan en luister je niet naar je lichaam. 
Ik heb scolliose in mijn rug, waar ik altijd heel erg veel last van heb gehad omdat ik altijd fanatiek turnde en voetbalde en dat wou ik zeker niet opgeven. De pijn in mijn rug met het turnen en de pijn in mijn heup met het voetballen hoorde er op gegeven moment een beetje bij en ik leerde er mee sporten, waardoor ik om de pijn heen ging bewegen en andere klachten kreeg. Dat was voor mij ook de druppel om te stoppen met sporten met heel veel pijn in mijn hart.
Kort daarna begon ik in de horeca, dus had ik eigenlijk al geen tijd meer om te sporten. Ik was bang dat ik omdat ik niet meer sportte zou aankomen, maar dit gebeurde niet. Als je in de horeca werkt ben je altijd in beweging.
Van gasten krijg ik wel is te horen "jij hoeft zeker niet meer naar de sportschool?" Daar moet ik altijd wel om lachen, maar het is eigenlijk wel waar. Als je kijk naar wat voor mensen er in de bediening werken is er niemand bij waarvoor het nodig is om naar de sportschool te gaan. Dat is wel een voordeel dus aan de horeca.
Een nadeel is dat het zwaar is, als je bijvoorbeeld achter de bar staat maak je vaak kleine stapjes en rek je je lichaam. Dit is niet goed voor je rug, althans als je al een zwakke rug hebt al helemaal niet. Veel borden tillen op een arm is ook niet echt goed voor mijn rug, je belast dan je spieren aan een kant heel erg, maar toch doe ik het altijd. In het vorige bedrijf moest er altijd veel gesleept worden met zware tafels of geserveerd met grote zilveren plateau's met zware amuse glazen, niet alleen pijn in mijn rug had ik dan die dag erna, maar ook spierpijn in mijn armen.
Werken in de horeca is fysiek zwaar, daar kun je gewoon niet omheen. 
"De definitie van een zwaar beroep is als volgt: 'werk dat iemand niet langer dan 40 jaar kan doen zonder uitzonderlijke slijtage'. Volgens de FNV Horeca valt negentig procent van het horecawerk binnen deze gehanteerde definitie. KHN denkt hier anders over. Volgens hen is het horeca werk door betere omstandigheden lichter geworden."

Examens gesprekstechnieken

Met veel oefenen ben ik er toch gekomen, ook al had ik er niet zoveel vertrouwen in. De examens gesprekstechnieken vond ik heel erg pittig.
Het eerste examen wat we hadden was solliciteren. Je moet dan als leidinggevende een sollicitatie gesprek gaan voeren met een medewerker. Ik wist nog niet precies hoe het allemaal ging verlopen, dus ik dacht er de eerste keer misschien wel iets te makkelijk over, daarom haalde ik mijn examen de eerste keer ook niet, maar kreeg ik wel feedback waar ik op moest letten. Wat ik heel erg vervelend vond met de feedback is dat ze het probeerden goed te praten "je bent een hele leuke meid en ik weet zeker dat je het kan, maar je bent toch gezakt". Ik hou er van als mensen gewoon traight to the point zijn en er niet omheen draaien, daar heb ik ook veel meer aan, ook al is dat soms hard. Mijn her-examen van solliciteren ging heel erg goed. Mijn acteur acteerde wel echt heel erg overdreven, waardoor het voor mij makkelijker ging, maar dat vond ik wel jammer, omdat het in het echt nooit zo gaat.
Het tweede examen was het examen functioneren. Je moet dan als leidinggevende een functioneringsgesprek voeren met een medewerker uit het bedrijf waar je zogenaamd werkt en die je al ongeveer 5 jaar kent. Dat examen vond ik ook heel erg lastig, omdat ik het moeilijk vind om toneel te spelen, de casussen zijn wel duidelijk, maar het is gewoon echt toneel spel wat ik lastig vind. Ik dacht dat dat examen heel slecht ging, maar slaagde toch bijna met de volle punten. Als feedback kreeg ik dat is in een coachingsgesprek heel erg goed zou zijn, omdat ik iemand heel goed weet te motiveren.
Het derde gesprek was een coachingsgesprek. In dit gesprek moest je weer een medewerker die al ongeveer 5 jaar bij je werkt, proberen te motiveren. Ik begon heel sterk, maar wist het ineens allemaal niet meer, dit kwam van de zenuwen denk ik. Toen ik een time-out had genomen ging het allemaal heel hard na beneden en wist ik ook al wel dat ik het kon vergeten. Ik luisterde niet meer goed, vatte niet meer samen en vroeg ook niet meer door. Met mijn feedback kon ik wel heel veel voor het her-examen van Coaching. Door mijn feedback mee te nemen in het her-examen slaagde ik toen wel.
Het vierde en laatste examen was conflicthantering. Je moest dan een conflict oplossen met twee medewerkers uit joun bedrijf. Het doel van het gesprek was de samenwerking weer herstellen tussen de medewerkers. Het eerste gesprek dat ik voerde had ik voor mijn gevoel wel redelijk gemaakt, maar helaas was ik toch gezakt. Het probleem had ik wel gevonden, maar er was ook nog een onderliggend probleem, die ik niet had gevonden. Op mijn her-examen van conflicthantering was het echt alles of niets. Als ik deze niet haalde kon ik ook niet starten met mijn vervolgopleiding in september. Daardoor was ik ook erg zenuwachtig en had ik een dag van te voren al buikpijn. Uiteindelijk ben ik met mijn hakken over de sloot geslaagd, doordat ik de feedback uit het vorige gesprek had meegenomen. Als feedback van mijn her-examen kreeg ik dat ik heel mooi en sterk begon, maar dat zakte na een tijdje af. Toen nam ik een time-out en toen ging het niet meer zo goed, dat had ik zelf ook in de gaten en konden de examinatoren ook merken aan mij.

Wanneer kun je niet meer werken

 Ik heb al een tijdje een koortslip, het lijkt nu weer wat beter te worden. Ik ben gaan nadenken over wanneer je eigenlijk niet meer kunt werken, niet voor mezelf want ik voel mezelf helemaal goed. Ondanks dat het wel echt pijn doet, maar voor de gasten, omdat het er niet echt smakelijk uitziet. Dit geld natuurlijk niet alleen voor een koortslip, maar ook voor andere dingen.
Ik ben gaan nadenken over wanneer ik niet meer door iemand bediend zou willen worden, wat te maken heeft met de persoonlijke hygiene van de medewerker bediening. Wat ik heel erg belangrijk vindt is dat je handen er goed uitzien, geen viezigheid onder je nagels of rare plekken aan je handen en je geen sieraden draagt onder werktijd, sieraden kunnen kapot gaan en in voedsel terecht komen, je kunt ergens achter blijven haken en jezelf verwonden, maar bacterien kunnen zich ook schuil houden in of op sieraden. Als je een wondje hebt ergens zorg dan dat je dit goed afdekt en je gasten het niet kunnen zien. Bij een koortslip is dit natuurlijk lastig, je kunt er niks op of over heen doen behalve zalf, maar die zorgt er juist voor dat de koortslip juist extra erg opvalt.
In de horeca maak je eten en drinken voor anderen klaar, je moet er dus extra goed opletten dat je geen virussen en bacterien verspreid. Goede lichaamsverzorging is daarom ook erg belangrijk in de horeca, zorg dat je elke dag gedoucht naar je werk gaat en dat je haar ook gewassen is. Mijn haar wordt altijd heel snel vet. Ik heb mijn haar altijd in een knot, zodat het niet los hangt en ik onder werktijd ook niet meer aan mijn haar hoef te zitten, wat ook niet hygienisch is als je met je handen door je haar gaat en daarna zonder je handen te wassen weer met eten en drinken aan de slag gaat. Ook parfum is een dingetje in de horeca, doe als medewerker geen sterk geurende parfum of deodorant op, maar zorg er wel voor dat je fris ruikt. Het zelfde geldt voor nagels, zorg er wel voor dat je nagels er goed en verzorgt uit zien, maar doe geen felle kleuren nagellak op.

dinsdag 4 juli 2017

Plezier in je werk

Ik ga altijd met plezier naar mijn werk en ben ervan overtuigd dat als je plezier in je werk hebt je ook goede prestaties levert op de werkvloer. Je straalt plezier uit en daarmee beinvloed je je omgeving, niet alleen je gasten maar ook voor collega's is het prettig om met jou samen te werken als je laat zien dat je plezier hebt in je werk. Hier door motiveer en stimuleer je collega's en zij vinden het prettig om jet je samen te werken, je geeft iets aan de ander en de ander wil daar graag iets voor terug doen. Hierdoor krijg je ook meer zelfvertrouwen en uiteindelijk ook meer waardering voor je werk. Die waardering kan van gasten komen, maar ook van directe collega's en leidinggevenden. Als je alles voor je werk over hebt levert je dat ook veel op.
Je bent voor je eigen plezier op de werkvloer verantwoordelijk, maar collega's helpen je er vaak wel bij. Iedereen is bij ons altijd vrolijk en als er een keer iets met iemand aan de hand is geeft hij/zij dat van te voren aan zodat we er rekening mee kunnen houden.
Het is belangrijk dat je op je werk dingen samen doet met collega's, om de band te versterken. Dit kan zijn een kopje koffie drinken, samen eten of samen iets schoonmaken of iets dergelijks, je hebt dan ook tijd om even over iets anders te praten. Wij organiseren meerdere keren per jaar iets met het personeel. Dan weer een barbecue of we gaan samen op stap en 1 keer per jaar een personeelsfeest. Je leert elkaar beter kennen, waar door je ook makkelijker een grapje kunt maken. Gasten hebben al snel in de gaten hoe de sfeer is tussen het personeel. Wij krijgen veel complimenten over hoe wij met elkaar om gaan en hoeveel plezier wij met elkaar maken. Gasten worden er ook blij van. Je geeft de plezierige sfeer doet.

Wintersport Neukirchen

Afgelopen winter was mijn derde jaar op wintersport naar Neukirchen in Oostenrijk. De reden dat wij drie jaar achter elkaar naar het zelfde gebied gaat ligt niet alleen aan het mooie gebied maar vooral ook aan de gastvrouw waar wij ons appartement van huurden. Frau Voithoven, zo heet de gastvrouw die ons elk jaar hartelijk heeft ontvangen. Ik heb gemerkt dat zij houdt van tradities, de eerste avond dan we aan kwamen, moesten we gelijk mee om haar eigen gestookte schnaps te drinken. Ook hebben we een avond iets typisch Oostenrijks gegeten. Dit hebben we elk jaar herhaald. Het eerste jaar aten we Kase Knocken, dat is een pasta met uien en heel veel kaas, dit viel bij mij niet echt in de smaak, maar toch uit beleefdheid zoveel mogelijk op proberen te eten. Ook de schnaps gingen deze avond hard over de tafel heen. 
foto van Lukas Hempen.
Het tweede jaar dat we weer heen gingen kregen we weer een uitnodiging van haar voor schnaps en om een avond te komen eten. We aten die avond Kaiserschmarrn, een soort van 'roerbak' pannenkoek met heel veel poedersuiker en appelmoes, dit vond iedereen heel erg lekker. 
Afgelopen jaar ben ik samen met mijn neefje ongeveer alle kroegen bij langs geweest van Neukirchen, maar toch bleek dat de kroeg waar we de andere jaren altijd heen gingen het leukste was. De eigenaren waren erg gastvrij en omdat wij elke dag minimaal een keer bij hun kwamen maakten ze elke dag een praatje met ons en bedankten ze ons toen wij weg gingen voor de leuke avonden. In die apres-ski werkte ook een Nederlandse meid, zij werkte al vijf jaar in Oostenrijk en wil er ook echt niet meer weg. Werken in de horeca in Oostenrijk, is hard werken in het seizoen, de dagen zijn langer, maar je hebt tussendoor ook rustigere momenten dan in Nederland in de vakantie.
Ik ben van mening dat de mensen die in de horeca werken in Oostenrijk gastvrijheid heel hoog hebben staan, dat is ook een reden waarom ik eerst al mijn zitten had gezet om in Oostenrijk te gaan werken. Maar toch hoorde ik van de werknemers van de kroeg waar wij altijd kwamen, dat Oostenrijkers wel heel erg hard zijn, maar ik denk dat je daar ook juist wel heel veel en heel snel wat van leert. 
foto van Anna Hempen.