De Vos van Steenwijk

Vandaag heb ik weer een bijzondere dag gehad op mijn werk. Ik ben naar de baron en barones geweest en heb daar een aantal gasten ontvangen en bediend. De Havixhorst is bijna 300 jaar in bezit geweest door de familie Vos van Steenwijk. Deze naam had men te danken aan Johan de Vos van Steenwijk, hij had namelijk rood haar. Meneer de baron en mevrouw de barones wonen nu nabij de Havixhorst in net zo'n soort gebouw als de Havixhorst zelf. Op dit moment hebben zij samen nog ongeveer 25 paarden en 50 koeien. De koeien die zij hebben zijn Blonde d'Aquitaine koeien, zij hebben heel bewust de keuze gemaakt in dit ras koe, ook waren zij één van de eerste die begonnen te fokken in deze koeien. De meeste koeien die zij hebben zijn voor de fokkerij, maar mocht er een koe zijn die niet in het perfecte plaatje van de fokkerij past dan word hij gemest voor het vlees. Nadat de Havixhorst 10 jaar door 2 nichten in bezit is geweest hebben zij het weer verkocht . Daarna is de havezate voor verschillende dingen gebruikt, namelijk als bejaardentehuis, vakantieoord voor jongeren, opvangcentrum voor Vietnamese vluchtelingen en daarna tot op heden als hotel. In 1982 is de Havixhorst gekocht door het Drentse Landschap en zijn de verbouwingen en restauraties verder voortgezet. De 8 kamers die op dit moment beschikbaar zijn hebben allemaal de namen van de vrouwen van de Vossen van Steenwijk. 

Anna kan alles.... Behalve scooter rijden

Vrijdag begon ik om 2 uur, er was een bruiloft van gezellige gasten uit Ijhorst. 's Middags waren ze met een klein gezelschap van 22 personen en 's avonds werden het er 88. Dat was te doen dacht ik. Met z'n tweeën achter de bar en 1 in de zaal moeten we dat redden. In de middag kregen we er bijna geen drankje doorheen, tijdens het diner begonnen ze een beetje te drinken & tijdens het feest was 1 tap NIET genoeg. Ze dronken aan één stuk door. Maar wat een heerlijke avond heb ik gewerkt, met een goed team, leuke gasten en niet te vergeten leuke muziek. Na het feest moest er nog worden opgeruimd en schoongemaakt, we moesten de zaal opnieuw zetten voor een High Tea van 75 personen. Om 4 uur was ik blij dat ik eindelijk in m'n bed lag en dat ik had overlegd dat ik de volgende dag een uurtje later kon komen. Ik werd wakker door de wekker met pijn in m'n benen en m'n voeten en was nog ontzettend moe.

3 kopjes koffie later zat ik in de auto. Op m'n werk kwam Jos bij me en zei dat ik vandaag lekker rustig aan kon doen. Ik dacht eerlijk gezegd dat vandaag ook ech niks kon worden, want je kon me opvegen. Vandaag liep ik het restaurant, we zaten op 2 tafels na vol. Nog even snel een dubbele espresso gedronken met mijn collega en we konden er weer tegen aan. We hadden alles goed voorbereid en we kregen het ene na het andere compliment. Gasten die zeiden dat we ontzettend efficiënt aan het werk waren, vonden dat we goed wisten waar we het over hadden, vroegen naar mijn opleiding, de hele avond door vlogen de complimentjes om onze oren. En ja blije gasten willen je wel eens wat extra's geven.... Ik kreeg er helemaal weer een boost van, vooral ook omdat ik niet had verwacht dat dit een goede avond werd. Op gegeven moment kwam een andere collega bij me en die zei: "Gaat het allemaal wel goed? Ik zie hem zo heen en weer vliegen?" Waarop ik antwoordde "Ja hoor, gaat prima, alleen dat heeft hij nog niet echt door." Waarop Jos zei: "Anna kan alles...... Behalve scooter rijden."

Net een sprookje..

De eerste werkweek is al een tijdje voorbij en ik kan niet anders zeggen dat ik het na m'n zin heb. De eerste dag heb ik geholpen bij de Rotery. Ik heb ook al op een aantal andere service clubs geholpen, op een bruiloft, tijdens het diner en tijdens de lunch, kleine en wat grotere groepen en de eigenaar/directeur van het hotel bediend. Ik werd direct goed opgenomen in de groep en heb leuke collega's. De eerste dagen was het nog even wennen en vond ik het allemaal nog niet zo heel bijzonder, het was een beetje onder verwachting, maar het word steeds leuker en uitdagender. Op een dag dat ik de lunch moest lopen was er een tafeltje voor 2 personen besproken. Ze bestelden een fles champagne van €978,50 waar ik best wel van op keek, want zo bijzonder zagen de gasten er niet uit. Wat bleek was dus dat ze een bedrijf waren gestart met een eigen bedacht middeltje tegen een kater genaamd: "restart" de mannen haalden voor mij een paar flesjes uit de auto om het te proberen. Ik vond het allemaal een beetje onzin, maar heb er wel erg hard om gelachen. Het staat nu op mijn nachtkastje en de dag is nog niet gekomen dat ik denk het nodig te zijn. Het is een flesje met een blauw vloeibaar middel en daar boven op zit een klein potje met wit poeder, de flesjes moeten worden gescheiden van elkaar en dan moet het poeder worden toegevoegd aan het flesje. Toen ik het flesje kreeg zat ik direct al na te denken: "hoe ga ik dat poeder in het flesje krijgen als ik dronken ben." Volgens mij is dat opzich al een behoorlijke opgave. Ik heb een visite kaartje van de heren mee gekregen om ze even te laten weten hoe het is bevallen. Ik ben zelf heel erg benieuwd en wacht af. 

's Avonds loop ik vaak heen en weer naar de verschillende gebouwen of de emballage schuur. Het werken is er prettig, dat komt niet alleen maar door de gezellig collega's, maar ook door de omgeving. Het is er zo mooi, de verlichting in alle gebouwen en de buiten verlichting die het zo gezellig maakt, de grote vuurkorf voor op het plein die 's avonds zorgt voor de rook langs het gebouw, wat er prachtig uitziet met de ooievaars op het dak. Het lijkt net of ik in een sprookje ben als ik 's avonds buiten loop. Ik hoop dat ik een leuk, maar vooral leerzaam jaar tegemoet ga. 

Stilzitten is niets voor mij

De laatste paar dagen ben ik druk bezig geweest met van alles en nog wat. Bijvoorbeeld ook met het organiseren van de externe dag voor mijn klas. En dan net had ik even rust, is het even tijd voor ontspanning dus ben ik lekker op de bank gaan zitten met een heerlijke rode wijn uit Vacqueyras. Na een paar minuten was ik dat stilzitten al zat en dat voor me uit staren naar de televisie. Ik had de keuze ik kon een blog gaan schrijven, ik kon nog weer aan iets nieuws beginnen voor school of mijn werk, maar dat heb ik de afgelopen dagen genoeg gedaan, dus koos ik voor iets anders wat pas echt ontspannen is voor mij! Ik heb met mijn paard een bosrit gemaakt van 2,5 uur lekker over de heide en door het bos. Ik ben ondertussen nog even nagegaan hoe het vandaag allemaal is gegaan, ben stiekem wel een beetje trots op mezelf. Iedereen heeft ervan genoten en nieuwe dingen geleerd.

Vandaag was het dan zo ver, om half 10 stond ik bij Hotel Wesseling, om de laatste dingetjes te doen. Laptop aangesloten, snel koffie en thee gezet, karaffen gevuld met ijs water, melk kannetjes nog op de tafels, snel een nieuwe panty aan want de andere was is alle haast gescheurd. Toen kwam er een even een gast tussen door die vroeg om een latte macchiato, dus snel een mooie latte gemaakt en voor ik het wist stond meneer Faber al voor de deur met mijn klasgenootjes. Even stressen.. Hoe laat is het?! Is het al 10 uur?! De koffie is nog niet klaar.. Ik moet nog appelcake klaarzetten, want dat hoort natuurlijk bij een bezoek aan hotel Wesseling. Mijn collega van de receptie heeft mijn klas geplaceerd en ik had nog even een momentje rust.. Oh nee toch niet, want ik was de appelcake bijna vergeten. Koffie en thee geschonken en daarna rond gegaan met een stuk appelcake die ontzettend lekker was en waar iedereen van heeft genoten. Ik begon aan mijn presentatie. Zenuwachtig?? Nee dat ken ik niet.. Na afloop van mijn presentatie een korte pauze gehad en even de pasjes opgehaald van hotelkamers voor de rondleiding. Ik heb vier hotel kamers laten zien en de keuken, het restaurant, de serre en onze vergaderzalen. En hetzelfde bij de Brink laten zien. Nog eventjes tijd om lekker van het zonnetje te genieten, want we hadden er heerlijk weer bij! De tafel werd buiten al gedenkt voor onze lunch en iedereen begon al een beetje trek te krijgen, maar we moesten nog even volhouden. Mijn leermeester heeft een presentatie gegeven over zich zelf en nog een paar dingetjes over het hotel. Na afloop van de presentatie had ik nog een spel gemaakt via Kahoot! met als prijs een flesje van onze eigen likeur die gemaakt is van rum, brandewijn en citroen. Na het spelletje konden we aan tafel we begonnen met een drankje en daarna werd ons de mosterdsoep geserveerd van ons eigen soepmerk. Drenste mosterdsoep met droge worst, die overigens heerlijk smaakte. Na de soep kregen we een twaalf uurtje wat bestond uit twee plakken brood, bruin en wit, een gebakken ei, koket, sla en huzaren salade. Heerlijk hebben we gegeten in de zon en ondertussen gepraat over de inkoop van bijvoorbeeld een flesje cola en wat er wel niet voor uitgaven uitgaan aan wat het personeel snoept onder werktijd. Na het eten zijn we nog even terug de zaal in gegaan en hebben we nog even wat belangrijke schoolzaken besproken voor de vakantie. En ik realiseer me steeds meer dat het niet lang meer duurt en het jaar bij Wesseling zo voorbij is. Hoeveel ik daar wel niet heb geleerd en dat ik al mijn collega's daar dankbaar voor ben. Maar ik hoef niet te treuren want ik ga volgend schooljaar nog een stapje hoger en de uitdaging aan om een jaar bij Chateau hotel De Havixhorst in De Schiphorst aan het werk te gaan en daar mijn niveau te verhogen en kennis op te doen. Nu mijn blog af heb ga ik lekker naar bed, mijn hoofd is weer helemaal leeg en morgen is weer een nieuwe dag om te beginnen aan een nieuwe opdracht, maar eerst lekker aan het werk!

Vergeten blogg..

Vrijdag 15 mei,

Een paar maand geleden werd ik ineens gevraagd of ik wel wilde helpen op een bruiloft. Mijn reactie was direct, wat leuk! Natuurlijk wilde ik dat.
Het was bij landgoed het Bovenveen, ik heb er eigenlijk de hele avond achter de bar gestaan en kwam er achter dat toen in daar kwam de rest bijna geen ervaring had of eigenlijk helemaal niet. Het begon een beetje met een rotzooitje, iedereen liep elkaar in de weg. Daar heb ik wat van gezegd en toen hebben we de taken goed verdeeld en verder is het de hele avond goed gegaan. Er was een leuke sfeer op de bruiloft, allemaal leuke en vrolijke mensen. Veel die even een praatje met me kwamen maken in de bar, wat ik zelf ook erg leuk vond. Het aparte van die avond vond ik dat die mensen met heel weinig al gelukkig waren, natuurlijk deed ik wel mijn best, maar ik merkte dat het allemaal veel makkelijker ging dan op mijn werk, waar je je best moet doen om gasten met een blij en voldaan gevoel weg te laten gaan.

Wynand Vogel

Wat een rustige avond zou gaan worden pakte allemaal nog even wat anders uit. Ook heb ik een groep met mensen van de jury bij het evenTT bediend.

Wynand Vogel was één van de gasten. Wynand Vogel is een bekend figuur wanneer het gaat om gastronomie. Hij ontving twee keer de titel van Beste Restaurant van Nederland en werd ook door het Duitse magazine Der Feinschmecker als zodanig uitgeroepen, kan bogen op het grootste palmares van alle wedstrijdkoks ooit, leidde diverse latere sterrenchefs op, werd benoemd tot lifetime erelid van de wereldkoksorganisatie en tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau, diende bij het Korps Commandotroepen, was ontwikkelaar van het meesterkokexamem en medeoprichter van het Gilde van Meesterkoks, schreef boeken en was tenslotte gedurende 12 jaar hoofdinspecteur van Lekker. Norbert Koreman, uitgever van Culinaire Saisonnier, besloot om Wynands' biografie te schrijven. Het geeft goed tijdsbeeld van meer dan vijftig jaar Nederlandse gastronomie. Dit is het boek wat ik heb gekregen en waar ik nu mee ga beginnen om in te lezen. 

Mocca d'Or

Donderdag 5 februari had ik al mijn moed bij elkaar geschraapt om op krukken naar Zwolle te gaan. Eerst miste ik de trein op station Hoogeveen, dit omdat ik er niet aan had gedacht dat ik op krukken door de sneeuw wat minder snel ben dan anders. Na een half uur te hebben gewacht in de sneeuw kwam mijn trein er aan. Toen ik mezelf lekker warm in de trein had geïnstalleerd kwam er een iets te vrolijke conducteur langs. Net voorbij station Meppel stond de trein ineens stil. Een stem zei door de intercom dat we vanwege een wisselstoring even moesten wachten op twee treinen. Dit duurde meer dan twintig minuten. Toen de twee treinen uiteindelijk gepasseerd waren. Zei de vriendelijke stem weer door de intercom "ik zie nog een trein aankomen, dus daar wachten we ook nog even op." De stem heeft daarna nog een stuk of drie keer door de intercom gemeld dat we op nog meer treinen gingen wachten. Bij elkaar heeft het wachten allemaal meer dan drie kwartier geduurd. Op station Zwolle aangekomen had ik geen idee welke bus ik moest nemen naar Mocca d'Or. Na een hoop gezoek en gevraag ben ik maar in een taxi gestapt. Toen ik na veel pijn en moeite eindelijk bij Mocca d'Or was kwam Nick (de jongen die drie koffie cursus ging geven) naar mij toe "ik heb een verrassing voor je.. je mag zo meteen twee trappen op." Ik zuchtte is een keer heel diep en toen heeft meneer Nick me even twee trappen opgetild.

Nadat we eerst een hele boel interessante informatie over ons heen hadden gekregen, kregen we een rondleiding door de koffie branderij. Er is ons laten zien uit welke landen ze koffiebonen hadden ingekocht en hoe lang en op hoeveel graden de koffie bonen werden gebrand om er de beste smaak uit te krijgen. Na een leuke rondleiding gingen we zelf aan de slag. We hebben gezien en geproefd wat er gebeurt als de doorlooptijd van de koffie te snel is. Daarna kregen we een cursus hoe we zelf goede en lekkere cappuccino's konden zetten.

Het was ondanks alles een leerzame en uiteindelijk toch nog leuke dag!

Catering

Zo ik zit nu lekker op de bank met een glaasje wijn te genieten van mijn weekend en dus ook tijd om weer even een blogg te schrijven. Ik heb nu twee weken bij het Grand Café de Brink gewerkt. Ik heb het als leuk ervaren, maar wel minder leuk als aan de andere kant wat mijn officiële leerbedrijf is. Bij de Brink is het allemaal wat makkelijker en zit er minder uitdaging in.

Wat ik graag in mijn blogg kwijt wil en wat ik echt een super leuke ervaring vind die ik aan het werken bij de Brink heb overgehouden is dat ik gistermiddag en avond met de catering ben mee geweest samen met Sjoerd en de chef kok Sybrand van de Brink. We hebben op de verjaardag van een gast bij haar thuis gekookt en ik dus geserveerd en de gasten ontvangen met een glaasje cava. Ik heb een super leuke en gezellige dag gehad, de gasten hadden het erg naar hun zin en ik kreeg vandaag nog veel complimentjes. Een leuke belevenis dus weer!

Vandaag was mijn laatste werkdag bij de Brink en vanaf donderdag gaat Wesseling weer open. Woensdag ga ik daar schoonmaken en zorgen dat alles weer klaar staat voor de opening samen met twee andere collega's.